Fietsen in Sydney

Fietsend naar je werk gaan is in Sydney alleen weggelegd voor mensen die een kick krijgen van gevaar en voor mensen die het niet uitmaakt of ze de volgende dag nog halen. Het is, met andere woorden, spelen met je leven. Om de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen en meteen ook de totaal overbelaste verkeerssituatie in Sydney aan te pakken, probeert de overheid je op de fiets te krijgen. Mooie beleidsnota’s worden hierover geschreven, er worden stukjes fietspad aangelegd, er is zelfs een fraaie stadsplattegrond waarop netjes al die kleine stukjes fietspad zijn ingetekend, en veel bedrijven hebben een doucheruimte voor de fietsende werknemer die zich even wil omkleden. Fietsen doe je hier namelijk op een wielrenfiets in wielrentenue.
De praktijk is echter weerbarstig. De stukjes fietspad die er zijn beginnen en eindigen pardoes, zodat je, blij dat je eindelijk een stukje veilig kunt fietsen, al snel weer moet bekijken hoe je vijf drukke rijbanen overstekend weer aan de juiste kant van de weg kunt komen om je reis te vervolgen. Veel wegen in het centrum zijn overvol. De rijbanen zijn smal. Ruimte voor een fietser is er niet. Als je dan toch maar gewoon de ruimte “neemt” krijg je in het beste geval te maken met toeterende automobilisten, en in het slechtste geval met automobilisten die de door jou veroverde ruimte weer afpakken en je dus van de weg rijden. Dat automobilisten vaak boos zijn op fietsers is trouwens niet helemaal onbegrijpelijk als je ziet hoe veel fietsers zich gedragen. Meestal zijn het stoere jonge mannen (type breedgeschouderde, getatoeëerde Australische surfer). De stoep op en af rijden om files te omzeilen, kruispunten dwars oversteken, door rood rijden, het maakt ze allemaal niet uit. De minder stoere fietsers, waartoe ik mezelf reken, kiezen er vaak voor om over het trottoir te fietsen. Dat mag niet, maar de politie staat het toe omdat ze wel inzien dat het veiliger is dan op de weg fietsen.
Sydney heeft nog een lange weg te gaan voordat fietsen hier net zo gewoon is als in Nederland. Eén ding is wel al hetzelfde: na de eerste dag dat ik hier gefietst had werd mijn fiets al gestolen...

Do you know today's Bush Fire Danger Rating in your area?

Onderweg voor een weekendje weg aan de zuidkust van New South Wales schreeuwde een groot reclamebord naast de weg mij die vraag toe. Hmm... Had ik een paar kilometer eerder niet een bord zien staan, verdeeld in een aantal gekleurde vlakken van groen naar rood met daaronder een pijl? Naar welk vakje wees die pijl nu toch ook weer?
Australiё heeft een jarenlange periode van grote droogte achter de rug met enorm veel zeer zware bosbranden. Het bekendst zijn wel de Black Saturday Bushfires van 6 februari 2009 in Victoria, waarbij 173 doden vielen. Door klimaatverandering nemen bosbranden in aantal en intensiteit toe. Daarom is de afgelopen jaren een omvangrijk adaptatieprogramma ontwikkeld om de mensen beter voor te bereiden op deze branden. De meeste mensen weten heel goed of ze in een gebied wonen dat vatbaar is voor branden. In die gebieden kun je op allerlei manieren de risicocategorie van de dag opzoeken (variёrend van low tot extreme of zelfs catastrophic). Er is een ‘household assessment tool’ waarmee je zelf kunt bepalen wat in jouw situatie het beste is als er een brand is: ‘leave early’ of ‘stay and defend’. Er is een ‘bush fire survival plan’ waarin staat wat je allemaal moet doen om je huis beter te beschermen tegen een brand, compleet met ‘prepare your property checklist’.
Onlangs is in NSW een omvangrijk overheidsprogramma afgerond waarmee alle scholen brandveilig zijn gemaakt door een reeks aan maatregelen, afhankelijk van de situatie ter plekke, zoals het weghalen van begroeiing dichtbij het gebouw, het verbeteren of aanleggen van een vluchtroute, het brandbestendiger maken van het gebouw, en, in één geval waar het risico ondanks deze maatregelen zeer hoog bleef, het aanschaffen van een helikopter die ingeval van een brand de kinderen kan evacueren. Ook worden regelmatig door de brandweerdiensten gecontroleerde branden aangestoken om daarmee de intensiteit van een “echte” bosbrand te verminderen.
Australiё probeert te leven met bosbranden. In Nederland is een periode van droogte zoals we die nu zien uitzonderlijk en zijn maatregelen zoals deze hopelijk niet nodig.