Ongoing debate

Dit is mijn laatste blog vanuit Australië, vanuit tropical Queensland om precies te zijn. Het is bijna onvoorstelbaar, maar gedurende de ruim zes maanden dat ik hier was, is klimaatverandering niet weg geweest uit het nieuws. Laat ik de laatste actualiteiten nog even langslopen. Om te beginnen is daar de ongekend lage populariteit van de premier, Julia Gillard. Zij heeft zichzelf de das omgedaan met het voorstel om, vooruitlopend op een systeem van emissiehandel naar Europees voorbeeld, een klimaatbelasting te introduceren. Haar dagen als premier lijken geteld in dit land waar de leiding van politieke partijen de actuele populariteit van politici volgens polls bepalend laten zijn. Ondertussen lijkt de introductie van de carbon tax wel door te gaan en spitst de discussie zich toe op het compensatieprogramma: hoeveel geld krijgen de lage inkomens van de overheid om de verwachte stijging van de energierekening door de klimaatbelasting te compenseren?
En dan waren er doodbedreigingen aan het adres van klimaatwetenschappers aan de Australian National University in Canberra. De leiding van de universiteit heeft hen vervolgens op geheime locaties gehuisvest om de dreiging het hoofd te bieden. De rector van de universiteit vertelde de media dat de wetenschappers behoorlijk aangedaan waren. “Academics and scientists are actually really not equipped to be treated in this way. The concept that you would be threatened for your scientific views and work is something that is completely foreign to them."
Ook verscheen een nieuw rapport met de laatste inzichten over zeespiegelstijging rondom Australië. De bestaande schattingen blijken te laag te zijn. Tussen 2000 en 2100 zal de gemiddelde stijging van de zeespiegel tussen 50cm en 1 meter zijn in plaats van tussen 18cm en 76cm, zoals tot dusverre aangenomen. Dit heeft vooral grote gevolgen voor laag geleden steden als Sydney en Melbourne. Verder blijken er grote regionale verschillen te zijn. Zo stijgt de zeespiegel in het noorden van Australië, rondom Arnhem Land (door Nederlandse zeevaarders begin 17e eeuw vernoemd naar de Nederlandse stad) met 7 mm per jaar, terwijl het mondiale gemiddelde op 3,2 mm ligt. Het hier gelegen Kakadu National Park, een van ‘s werelds mooiste tropische wetlands, zal hierdoor geheel van karakter veranderen. Van een groot zoetwatergebied wordt het een zoutwater getijdegebied met totaal andere flora en fauna. Slecht nieuws voor de hier nu nog voorkomende ongevaarlijke zoetwater krokodil (door de Aussies “freshie” genoemd), maar goed nieuws voor de levensgevaarlijke, soms wel 6 meter lange, zoutwater krokodil, die hier ook nu al in grote aantallen voorkomt.