Het nieuws van de afgelopen week in AustraliŃ‘ wordt gedomineerd door het voornemen van de regering om een klimaatbelasting in te voeren. De reacties op dit voorstel zijn zeer heftig. De politiek en de media zijn hier dan ook, veel meer dan in Nederland, gepolariseerd en tamelijk populistisch. Fox news-achtige taferelen spelen zich hier dagelijks op de tv af. Oppositieleider Tony Abbott maakt er een enorme show van, ook in het parlement. Hij zegt elke dag van zijn politieke leven te zullen vechten tegen de carbon tax. De premier, Julia Gillard, wordt door een journalist op tv gewoon voor leugenaar uitgemaakt; hij bedacht een naamgrap die hij zelf waarschijnlijk erg leuk vond: “Juliar Gillard”.
Wat is er aan de hand? De labour regering van AustraliŃ‘ wil een prijs gaan verbinden aan de uitstoot van broeikasgassen, zodat het financieel aantrekkelijk wordt om die uitstoot te verminderen. Besloten is om dat te doen via een systeem van emissiehandel, zoals we dat in de EU al sinds 2005 kennen. Bedrijven moeten dan beschikken over voldoende emissierechten. Houden ze, bijvoorbeeld door energiebesparende maatregelen, rechten over, dan kunnen ze deze verkopen. Ook door te investeren in schone energie in andere landen (bijvoorbeeld de financiering van een waterkrachtcentrale in een ontwikkelingsland), kunnen bedrijven verhandelbare rechten verdienen. Zo wordt het terugdringen van broeikasgassen financieel interessant. Zo’n emissiehandelsysteem is echter zeer complex en het kost tijd om te worden opgezet. Daarom is besloten om tot 2015 een vaste prijs te introduceren voor CO2-emissies, en vanaf dat jaar over te gaan tot een prijs die door de markt wordt bepaald. Feitelijk zal dit systeem de eerste jaren dus werken als een vaste heffing. En dat terwijl Gillard tijdens de verkiezingscampagne vorig jaar had verklaard wel werk te zullen maken van het aanpakken van klimaatverandering, maar niet via een belastingmaatregel...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten